Auzokideak ados zeuden. Erabat harrigarria izan zen. Inoiz ez zen horrelakorik ikusi. Ezta imajinatu ere…Hamaika zurrumurru entzuten ziren ezkaratzetan. Batak Ama birjina aipatzen zuen. Hori Maria Luixarena izango zen, bera da eliza bere borondatez joaten den bakarra eta.
Besteek estralurtarrak aipatzen zituzten, Oierren semeak aspali erori zen Star Warsen erlijioaren menpe zegoen. Baina erlijioak, ez batak ez besteak, ez du ezer argitzen azken finean.
Han gertatu zena, objetiboki, gutxi gorabehera horrela izan zen: Ostiraleko manifa Hegazkin kaletik gora. “Lutxio askatu, lutxi askatu, lutxinek askatu” garrasiak astunak ziren, gogorrak, kalea mozteko nahikoak.
Erdiko aldean eta Pernando Alonso baino postu gehiago galtzen, makila eta guzti, Lutxiperren amama zegoen. Nahiko ahul, adina eta adina ez denaren eragina sufrituz, bere ilobaren askapena hari fin batekin eskatuz.